Depresja to choroba. tak wiele się już zmieniło w naszej świadomości przez 20 lat, a jednak nadal bywa wyśmiewana i traktowana jako wymówka do lenistwa.
“Jednym z najdonioślejszych poznanych przez nas faktów jest to, że między człowiekiem, który doświadczył epizodu depresji, a tym który jej nigdy nie zaznał, jest pewna różnica: depresja buduje w mózgu specyficzne dla siebie połączenia pomiędzy nastrojem smutku a negatywnymi myślami. Sprawia ono, że nawet zwyczajny smutek może na nowo wywołać negatywne myśli..
Już kilkadziesiąt lat temu pionierzy nauki, tacy jak Aaron Beck, spostrzegli, że wiodącą rolę w depresji odgrywają negatywne myśli. Beck i jego koledzy stwierdzili, że nasz nastrój w dużym stopniu kształtują myśli – że naszymi emocjami kierują nie tyle same zdarzenia, ile nasze przekonanie o tych zdarzeniach, czyli ich interpretacje.
Teraz już wiemy, że na tym nie koniec. Nie tylko myśli oddziałują na nasz nastrój, ale – u osób w depresji- także sam nastrój potrafi wpływać na myśli w sposób, który prowadzi do jego dalszego obniżenia. Jeśli ktoś jest podatny, nie potrzeba jakiejś dramatycznej straty, aby na nowo wpadł w spiralę pogarszającego się samopoczucia; nawet zwyczajne, codzienne trudności, które ktoś inny skwitowałby wzruszeniem ramion, mogą u takiej osoby zapoczątkować staczanie się w depresję“.
Więcej danych znajdziesz o depresji tutaj.
4 rodzaje depresji jakie można spotkać w literaturze
Nie lubię tego rozróżnienia na depresję ciężką, lekką i umiarkowaną. Co znaczy ciężka? Wyróżnię ją zgodnie z najczęściej diagnozowanymi czy rozpoznawalnymi;
- Sezonowa – powraca, do Ciebie w określonych sezonach, trzeba się na nią dobrze przygotować
- Poporodowa (baby blues)
- Aktywna – zamaskowana pod działaniem. Najczęściej osoby te są bardzo aktywne, prężnie działają, jednak z tyłu głowy mają wciąż to poczucie bezsensu działań i życia. Powraca wniosek: przecież to jest bezsensu, to nie ma sensu.
- Atypowa (odwrócona)
Czy depresja jest dziedziczna?
I tutaj znów muszę Cię zmartwić, bo nie mamy jasnej jednej odpowiedzi na ten temat; nie ma odpowiedzi tak/nie. Może być, a nie musi, bo czynniki dziedziczne są wymieniane jako jedna z wielu przyczyn. Czyli jeśli Twój rodzic albo babcia chorowali, to nie jest równoznaczne z tym, że Ty też zachorujesz.
Depresja z reguły nie ma jednej określonej przyczyny. Chorobę najczęściej wywołują różne, złożone czynniki takie jak: negatywne doświadczenia, ciężkie choroby trwające długi czas, czynniki dziedziczne, cechy osobowości, temperamentu, warunki życiowe.
Współczesne czasy (zmiany cywilizacyjne, wzrost tempa życia, kryzysy ekonomiczne, oderwanie człowieka od przyrody, rzadki lub niesystematyczny wysiłek fizyczny, krótki czas przebywania na świeżym powietrzu) również sprzyjają występowaniu tej choroby.
Dodatkowymi przyczynami rozwoju depresji, mogą być: zaburzenia rytmów okołodobowych (więcej pracujemy, mniej śpimy) oraz przewlekły stres. Rozregulowanie rytmów dobowych może prowadzić do zaburzenia cyklów zmian nastroju oraz snu i aktywności, wpływając na sposób funkcjonowania człowieka w ciągu doby. U chorych na depresję objawy rozregulowania zegara biologicznego występują tak często, że uważa się je wręcz za jedną z najbardziej charakterystycznych cech tej choroby.
Czy depresja jest uleczalna?
Depresja jest uleczalną chorobą. Mamy skuteczne leki i wypracowane metody działania. Dlatego powtarzamy: nieustająca depresja może być skutecznie leczona. Wymaga ona jednak dwutorowego działania: farmakoterapii i psychoterapii. Dopiero te dwie połączone metody dają skuteczne efekty.
Najpierw zaleca się wizytę u psychiatry, aby zdiagnozował chorobę i dopasował leki, a kiedy już leki zaczynają odbudowywać układ nerwowy, włączyć należy psychoterapię.
Czym objawia się depresja?
No tutaj muszę Państwa zmartwić, bo to zależy od każdego indywidualnie. W depresji głównym objawem nie musi być smutek jak wieść gminna niesie, choć oczywiście też. Permanentnym stanem, jakiego możesz doświadczać jest również frustracja, rozdrażnienia, poczucia gniewu oraz zniecierpliwienia.
- Możesz codziennie w tej chorobie zmagać się z niewiarygodnym obniżeniem poczucia własnej wartości albo narastającym poczuciem winy. Możesz te dwa stany przeżywać równocześnie albo na zmianę.
- Z dużym prawdopodobieństwem po jakimś czasie zmagania się z tą chorobą utracisz zainteresowanie i chęci do robienia czegokolwiek. Potem utracisz możliwość przeżywania przyjemności i poczucia satysfakcji.
- Możesz stracić apetyt nie tylko na życie, ale i potrawy, za które wcześniej dałabyś się pokroić. Może jednak być tak, że autoagresywnie zaczniesz się objadać, niestety nie owocami i warzywami. Tym samym wpędzisz się w pętlę objadania się – poczucia winy – i znowu objadania się.
- Możesz być wiecznie zmęczona/y i Twoja możliwość koncentracji znacząco osłabnie. Jeśli będziesz o sobie źle myśleć, to szybko pojawi się poczucie bezsensu i pustki.
- Depresja znacząco wpłynie na jakość Twojego życia i funkcjonowania w każdym obszarze: zarówno społecznym jak i zawodowym.
- Najprawdopodobniej będziesz bardzo cierpieć, nawet sen nie przyniesie Ci ulgi, bo możesz spać krótko i płytko, budzić się często albo nie spać od trzeciej czy czwartej rano.
- Jeśli nie zajmiesz się tą okrutną chorobą w czas, to może ona doprowadzić w końcu do myśli i impulsów samobójczych. A na końcu poprowadzi Ciebie na tory pod pociąg, na drzewo z paskiem albo do proszków nasennych.
Nawet, gdy to piszę, nie mieści mi się to w głowie! Uważaj, to podstępna i groźna choroba.
Myśli i uczucia jakich doświadcza osoba w depresji
- porównania
- napady złości
- obrzydzenie
- rozgniewanie
- stres
- zmęczenie
- pustka
- wybuchy emocji
- sztywność
- rozdrażnienie
- frustracja
- wyimaginowane wyobrażenie
- brak przyjemności
- brak satysfakcji
- niskie poczucie wartości
Depresja: test Becka
Jeśli masz wątpliwości i trudno jest Ci jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, czy masz depresję, możesz zrobić test, który służy do autodiagnozy. Nie zastąpi oczywiście ani wizyty u lekarza, ani spotkania ze specjalistą, ale może naświetli kierunek dalszych działań. Link do testu znajdziesz tutaj.
Czy depresja kwalifikuje do renty?
Depresja sama w sobie nie kwalifikuje do renty, ale jeśli wziąć pod uwagę fakt, że jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności wynikającej ze stanu zdrowia, to można się nad tym faktem jednak zastanawiać.
Wśród osób chorujących na depresję 40-80% ma myśli samobójcze, 20-60% podejmuje próby samobójcze – wśród nich – 15% chorych skutecznie.
Depresja – nie jesteś sam
Nie bagatelizuj opisanych wyżej objawów. Jeśli podejrzewasz u siebie lub bliskiej osoby depresję, udaj się po pomoc jak najszybciej. Współczesne metody leczenia mają dużą skuteczność, a współpraca psychiatry i psychoterapeuty przyniesie Ci wymierne korzyści.
Jesteśmy tu dla Ciebie – zapisz się na konsultacje, jeśli potrzebujesz profesjonalnego wsparcia.
